اقامتگاه و تابعیت شرکت از نظر قانون ثبت شرکت ها

یکی از خصوصیات شرکت های تجاری، این است که شرکت های مذکور دارای شخصیت حقوقی هستند. بنابراین اشخاص حقوقی، پس از اینکه طبق قانون دارای شخصیت حقوقی شدند، می توانند به هر فعالیت اجتماعی دست بزنند : در بانک حساب باز کنند، برای خود اموال منقول و غیرمنقول خریداری کرده و یا اجاره  کنند، اموال خود را بفروشند و هر نوع قرارداد مورد نیاز خود را منعقد کنند. همچنین اشخاص حقوقی مکلف اند مقررات مربوط به حرفه و رشته خود را رعایت کرده ، در صورتی که مشمول مالیات هستند آن را بپردازند و در صورت تخلف ممکن است جریمه شده و حتی حکم انحلال آن ها صادر شود. 
 شخص حقوقی مانند انسان باید محل اقامت معین داشته باشد ، اهمیت محل اقامت بیشتر از لحاظ اصول محاکمات از قبیل احضار و ابلاغ احکام و همچنین در شرکت های تجاری ، برای امور مربوط به ورشکستگی و تعیین هیئت نظار و غیره می باشد. در ذیل به بررسی این مطلب می پردازیم.

 

• اقامتگاه و تابعیت اشخاص حقوقی

اقامتگاه از نظر حقوقی ، عبارت است از محلی که شخص در آن سکونت دارد و مرکز مهم امور او نیز در آن جاست. اگر محل سکونت شخصی غیر از مرکز مهم امور او باشد مرکز مهم امور او اقامتگاه محسوب است . ( ماده 1002 قانون مدنی )
 قانون با توجه به محلی که معمولاَ شخص در آن جا حضور دارد ، همان محل را از نظر قانون اقامتگاه اشخاص می داند و یک سلسله حقوق و تکالیفی نیز ، با تعیین اقامتگاه اشخاص، بر آن ها بار می کند. مثلاَ اقامتگاه زن شوهردار اصولاَ اقامتگاه شهر اوست ، یا اقامتگاه اشخاص حقیقی، محلی است که شخص در آنجا سکونت داشته و مرکز امور او نیز همانجاست. 
اقامتگاه اشخاص حقوقی ، طبق قانون مدنی " مرکز عملیات " و به موجب قانون تجارت محل " اداره شخص حقوقی " تعیین شده است. 
 اگرچه ظاهراَ این دو عبارت با هم متفاوت است و محل اداره شخص با مرکز عملیات آن فرق دارد ، ولی باید هردوی این عبارت را در معنی اداری شخص حقوقی تفسیر کرد. زیرا اقامتگاه اصولاَ از نظر ابلاغ اسناد الزام آور اهمیت دارد و طبیعتاَ در مورد اشخاص حقوقی دفتر شرکت یا دفتر حقوقی و از این قبیل است که باید این اسناد را دریافت و به موقع اقدام لازم در مورد آن ها به عمل آورد. 
تابعیت اشخاص حقوقی طبق قانون تابع اقامتگاه شخص حقوقی است. ماده 591 قانون تجارت صریحاَ مقرر می دارد : " اشخاص حقوقی تابعیت مملکتی را دارند که اقامتگاه آن ها در آن مملکت است " .
تابعیت رابطه ای است که یک شخص را از نظر تکالیف و حقوق سیاسی به یک کشور معین وابسته می کند. 
 اشخاص حقوقی نیز مانند اشخاص طبیعی ناگریز از داشتن تابعیت معین و مشخص هستند تا بتوانند از حقوق سیاسی و اجتماعی مربوط به خود بهره مند شده و تکالیف خود را نیز نسبت به دولت متبوع خود انجام دهند. 
طبق ماده اول قانون راجع به ثبت شرکت ها مصوب 1310 " هر شرکتی که در ایران تشکیل و مرکز اصلی آن در ایران باشد ثبت شرکت ایرانی محسوب است " .
از تلفیق دو ماده مذکور به این نتیجه می رسیم که شرکتی دارای تابعیت ایرانی بوده و ایرانی محسوب می شود که :
اولاَ : طبق مقررات ایران ، در ایران تشکیل شده باشد. 
ثانیاَ : اقامتگاه او در ایران باشد. 
 در غیر این صورت شرکت ایرانی محسوب نشده ولی می تواند در ایران شعبه و نمایندگی داشته باشد.

• تغییر تابعیت شرکت ها

حال این سوال مطرح می شود که آیا شرکت می تواند تابعیت خود را تغییر دهد؟
پاسخ این سوال مثبت است،اما بر اساس ملاک هایی که به آن ها اشاره شد،شرکت در صورتی می تواند تابعیت خود را تغییر دهد که اقامتگاه آن تغییر یابد.
 در همه شرکت ها،اگر شرکاء به اتفاق آراء تصمیم به تغییر تابعیت شرکت بگیرند، شرکت تغییر تابعیت می دهد؛ مشروط به اینکه مرکز اصلی خود را هم به کشور جدید منتقل کند.اما چه اکثریتی می تواند تابعیت شرکت را  تغییر دهد؟
 در مورد بعضی از شرکت قانون گذار صراحتاَ این را بیان کرده است.به طور مثال در مورد شرکت های با مسئولیت محدود، قانون گذار مقرر داشته است که هیچ اکثریتی نمی تواند تابعیت شرکت را تغییر دهد.در مورد شرکت های سهامی هیچ مجمع عمومی (موسس،عادی،فوق العاده)حق تغییر تابعیت شرکت را ندارد.در مورد سایر شرکت ها، قانون گذار پیش بینی خاصی نکرده است.به نظر می رسد در مورد آن ها بتوان قبول کرد که اکثریت شرکاء بتوانند تابعیت شرکت را تغییر دهند.
 اما تغییر اقامتگاه، نیاز به موافقت همه شرکاء ندارد.ولی اگر تغییری صورت بگیرد (با رای اکثریت یا مجمع عمومی)،تغییر اقامتگاه منجز به تغییر تابعیت نخواهد شد.نکته حائز اهمیت در این رابطه این است که هم کشور مبدا و هم کشور مقصد این تغییر تابعیت را باید مجاز بداند.
در رابطه با شرکت های با مسئولیت محدود نکته حائز اهمیت این است که شرکای شرکت نمی توانند تابعیت شرکت را تغییر دهند،مگر به اتفاق آراء( م 110 ق.ت)
اتخاذ تصمیم راجع به تغییرات اساسنامه باید با اکثریت عددی شرکاء که لااقل سه ربع(4/3) سرمایه را نیز دارا باشند به عمل آیند.اساسنامه شرکت می تواند حد نصاب دیگری را مقرر دارد(م 111 ق.ت)
 جهت کسب اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره رایگان تخصصی ، با همکاران ما در کارا ثبت تماس حاصل نمایید.

 

ثبت تغییرات کارا ثبت - https://kararegister.com

ثبت کدام نوع شرکت بهتر است ؟

قانون تجارت ایران در ماده 20 شرکت های تجاری را به هفت نوع به شرح ذیل تقسیم کرده است:

( شرکت های سهامی ، با مسئولیت محدود ، تضامنی ، نسبی ، تعاونی،  مختلط سهامی ، مختلط غیر سهامی ) 
 از میان شرکت های هفت گانه تجاری، شرکت های سهامی خاص و با مسئولیت محدود از رایج ترین و متداول ترین انواع شرکت ها به حساب می آیند و در مقابل ، شرکت های مختلط غیر سهامی – مختلط سهامی چندان در عرصه تجارت و بازرگانی و امور انتفاعی ، نمود نداشته و حذف و ابطال آن ها از زمره شرکت های بازرگانی هیچگونه خلاء یا مشکلی در این خصوص ایجاد نخواهد کرد.
 جهت روشن شدن مطلب، ضمن توضیح مختصری راجع به سایر شرکت ها، به بررسی شرکت های سهامی خاص و با مسئولیت محدود به عنوان رایج ترین انواع شرکت ها می پردازیم.خاطر نشان می شویم، علاوه بر مطالعه ی نوشتار ذیل در صورت نیاز به هرگونه مشاوره در این رابطه می توانید با همکاران ما در کارا ثبت تماس حاصل نمایید.

• شرکت سهامی عام

شرکت سهامی عام شرکتی است که موسسین آن ها قسمتی از سرمایه شرکت را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند.این شرکت ها برای جلب سرمایه های مهم ایجاد می شود و لازم است تعداد قابل ملاحظه ای شریک گرد هم جمع شوند. چنانچه قصد ورود به بورس و عرضه سهام شرکت به عموم مردم را دارید شرکت سهامی عام گزینه ی مناسبی برای شما خواهد بود.

• شرکت تعاونی

شرکت های تعاونی برای تامین منافع مادی و بهبود وضع اجتماعی اعضا و براساس توحید مساعی و همکاری آن ها تشکیل می شود ، در تعریف شرکت تعاونی می توان چنین گفت : شرکت تعاونی شرکتی است که برای فعالیت در امور مربوط به تولید و توزیع ، در جهت اهداف مصرح در قانون بخش تعاونی و به منظور بهبود وضع اقتصادی و اجتماعی اعضا از طریق همکاری و تشریک مساعی آن ها با رعایت قانون مذکور تشکیل می شود. لذا چنانچه قصد دارید فعالیت تعاونی زیر نظر وزارت تعاون داشته باشید این نوع از شرکت برای شما مناسب است.

• شرکت تضامنی

وفق ماده 116 قانون تجارت،شرکت تضامنی شرکتی است که در تحت اسم مخصوصی برای امور تجارتی بین دو یا چند نفر،با مسئولیت تضامنی تشکیل می شود و اگر دارایی شرکت برای تادیه تمام قروض شرکت کافی نباشد،هر یک از شرکا مسئول پرداخت تمام قروض است. شرکت تضامنی کامل ترین نوع شرکت اشخاص است.

• شرکت سهامی خاص

«شرکت هایی که تمام سرمایه ی آن ها در موقع تاسیس منحصراَ توسط موسسین تامین گردیده است،شرکت سهامی خاص نامیده می شوند».
برای تشکیل شرکت سهامی خاص رعایت نکات ذیل الزامی است :
1- اساسنامه شرکت که باید به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
2- اظهارنامه مشعر بر تعهد کلیه سهام و گواهینامه بانکی حاکی از تادیه قسمت نقدی آن که نباید کمتر از 355 % کل سهام باشد.اظهارنامه مذکور باید به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد. همچنین تادیه و تقویم سرمایه غیرنقدی و تفکیک آن در اظهارنامه و ذکر سهام ممتازه در صورت وجود چنین سهامی 
3- انتخاب اولین مدیران و بازرس یا بازرسان شرکت که باید در صورت جلسه ای قید و به امضای کلیه سهامداران رسیده باشد.
4- قبول سمت مدیریت و بازرسی با رعایت قسمت اخیر ماده 17
5-  ذکر نام روزنامه کثیرالانتشاری که هر گونه آگهی راجع به شرکت تا تشکیل اولین مجمع عمومی عادی در آن منتشر خواهد شد.
 از آن جا که طرح و تصویب اساسنامه و انتخاب مدیران و بازرسان و تعیین روزنامه و تنظیم اظهارنامه و ... لزوماَ باید توسط کلیه موسسین انجام می گیرد چنین استنباط می شود که در شرکت های سهامی خاص کلیه تصمیمات در بدو تاسیس باید به اتفاق آراء اتخاذ گردد.

• شرکت با مسئولیت محدود

شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت است . 
حداقل تعداد شرکاء در شرکت با مسئولیت محدود دو نفر خواهد بود. ( م 94 ق. ت) . در هر شرکت با مسئولیت محدود که تعداد شرکاء بیش از 122 نفر باشند باید دارای هیات نظار بوده و هیات نظار لااقل سالی یک مرتبه مجمع عمومی شرکاء را تشکیل دهد . ( م 109 ق. ت) هیات نظار مرکب از 3 نفر بوده که از بین شرکاء برای مدت یک سال انتخاب می شوند و اعضای هیات نظار نبایستی عضو هیات مدیره شرکت باشند.
 همچنین ، جهت ثبت شرکت با مسئولیت محدود ، حداقل سرمایه با توجه به رویه و حداقل مبلغ دریافت حق الثبت یک میلیون ریال می باشد.

• وجوه افتراق و اشتراک شرکت های سهامی خاص و با مسئولیت محدود

الف) وجوه اشتراک 
1. حداقل سرمایه برای ثبت هر دو شرکت یک میلیون ریال است. 
2. افزایش سرمایه در هر دو شرکت اختیاری است. 
ب) وجوه افتراق 
شرکت با مسئولیت محدود :
- تعداد شرکاء حداقل 2 نفر است.
- انتخاب بازرس اصلی و علی البدل اختیاری است. 
- مدت مدیریت نامحدود یا برعهده شرکاء است. 
- انتخاب روزنامه کثیرالانتشار جهت درج آگهی ها اختیاری است. 
- شرایط احراز حد نصاب مجامع عمومی مشکل تر است. 
- سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم نمی شود و شرکاء فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت، مسئول قروض و تعهدات هستند. 
- مدیران به صورت موظف یا غیرموظف که از بین شرکاء یا خارج انتخاب می شوند. 
- حق رای محدود به نسبت سرمایه خواهد بود. 
- تقسیم سود به نسبت سرمایه شرکاء خواهد بود. 
- تقویم سهم الشرکه غیرنقدی توسط شرکاء صورت می پذیرد. 
شرکت سهامی خاص :
- تعداد سهامداران حداقل 3 نفر است. 
- انتخاب بازرس اصلی و علی البدل اجباری است. 
- مدت مدیریت حداکثر دو سال است. 
- انتخاب روزنامه کثیرالانتشار در شرکت سهامی اجباری است.
- شرایط احراز حد نصاب مجامع عمومی در شرکت سهامی آسان تر است. 
- سرمایه به سهام تقسیم و مسئولیت صاحبان سهام محدود به مبلغ اسمی سهام آن ها است.
- مدیران الزاماَ بایستی سهامدار بوده یا مقدار سرمایه مقرر در اساسنامه را تهیه به صندوق شرکت بسپارند.
- حق رای به تعداد سهام خواهد بود. 
- تقسیم سود به نسبت تعداد سهام تقسیم خواهد بود. 
- تقویم آورده غیرنقدی با کارشناس رسمی دادگستری است. 
دفتر حقوقی کارا در زمینه ثبت شرکت ، به دو صورت ارائه خدمات می نماید :
1. با مشاوره تخصصی لازم ، می تواند راهنمای شما باشد.
22. تمام مراحل را می تواند به وکالت انجام دهد تا با خیالی آسوده کلیه امور ثبتی شما در کوتاه ترین زمان انجام شود.

ثبت تغییرات کارا ثبت - https://kararegister.com

ثبت کدام علائم تجاری اجباریست ؟

برای اینکه محصولات تجاری و صنعتی کارخانجات مشابه از یکدیگر تمیز داده شوند ناچار باید علامت ، مارک ، آرم ، نشانه و نام خاص خود را داشته باشند تا موجبات تفاوت آن ها با کالاهای مشابه در بازار برای مشتری و مصرف کننده محرز و مشخص گردد و از طرفی حقوق و امتیاز تجاری آن که بتدریج حاصل می شود برای سازنده ضبط و تثبیت شود و حقوق مصرف کنندگان نیز از رهگذر شناسایی و پاسخگویی تولید کننده یا عرضه کننده تامین و ایجاد گردد.از این رو علایم تجاری و صنعتی از زمان های دور همزمان با تولید و عرضه کالاهای مشابه در بازار مورد استعمال قرار گرفته و قانونگذار نیز آن را به رسمیت شناخته و برای حفاظت و حمایت از تولید کننده و مصرف کننده بر آن صحه گذاشته است.

البته وضع قوانین و مقررات در این عرصه از قدمت زیادی برخوردار نیست .لیکن قبل از پیدایش قانون، صنعتگران و تجار به موجب قانون نانوشته و رعایت اصول انسانی و اخلاقی از به کارگیری اسم و علامت تجاری دیگری پرهیز و آن را کاری مزموم و ناپسند تلقی نموده و علی رغم فقدان قانون در صورت بروز تخلف، متخلف سرزنش و مجازات می گردید.
ماده 11 قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات در تعریف علامت تجاری مقرر می دارد : علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش ، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی ، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود. 
 از ماده فوق مستفاد می شود که نوع علامت جنبه حصری ندارد ، بلکه با توجه به ابتکار افراد برای شناسایی محصولات واحدهای تولیدی، صنعتی یا خدماتی مانند حمل و نقل زمینی ، هوایی یا دریایی به صورت کلمات ، حروف ، ارقام ، تصاویر افراد عادی یا دانشمندان باشد.

• ثبت اجباری علائم تجاری

اصولاَ ثبت علائم تجاری، اختیاری است زیرا ثبت علائم موجب می شود که صاحب علامت از حمایت قانون برخوردار شود، بنابراین لزومی برای اجباری کردن آن از طرف مقنن به نظر نمی رسد. 
به موجب تبصره ماده 1 قانون ثبت علائم و اختراعات : " داشتن علامت تجاری اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد".
طبق ماده 2 قانون ثبت علائم و اختراعات : " حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد".
 بنابراین کسی که علامت تجاری خود را به ثبت نرسانیده است اصولاَ نمی تواند از حمایت قانونی برخوردار گردد. با وجود این به دلایل و اصول مذکور در مورد نام تجاری چنین به نظر می رسد که علامت تجاری ثبت نشده را که سابقه استعمال دارد شخص دیگر نمی تواند مورد استفاده قرار دهد. 
 اگر چه همان طور که اشاره شد ثبت علائم تجاری اجباری نیست ولی مواردی وجود دارد که مصالح اجتماعی و سلامت مردم ایجاب می کند علائم تجاری به ثبت برسد و شماره ثبت نیز روی کالاها درج شود تا در صورت تخلف از مقررات ایمنی و بهداشتی که سلامت اشخاص را به خطر بیندازد امکان تعقیب صاحب کالا وجود داشته باشد. قسمت اخیر تبصره 1 قانون مزبور پس از ذکر اختیاری بودن انتخاب علامت تجاری می گوید: " ... مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد ". یکی از مواردی که ثبت علامت اجباری شده است تصویبنامه مورخ سوم ارذیبهشت 1328 در مورد اجناسی است که برای مصرف و استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود می باشد. ماده 1 تصویبنامه مقرر می دارد : " تمام اجناس دارویی و طبی و غذایی مشروح در زیر ... باید دارای علامت صنعتی یا تجاری ثبت شده بوده باشد".
و طبق ماده 5 همان تصویبنامه اجناس مشمول ماده یک به شرح ذیل است :
1. داروهای اختصاصی ( سپسیالتیه ) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود. 
2. مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشد مانند کنسرو و مواد غذایی ، آردهای مخصوص، چای های مختلف ، شکلات ، آب نبات، پنیر، شیر، مربا، ترشی، کره و روغن های مختلف و غیره 
3. مشروبات الکلی یا غیر الکلی، آب های معدنی یا گازدار، شربت آب های میوه ... که در تحت اسم و ظرف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود. 
4. لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود مانند صابون ، خمیر ، پودر ، محلول عطریات ، ادکلن و پماد 
 لذا به موجب این ماده،تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مذکور در آن آیین نامه،اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده بود و در روی برچسب نکات زیر تصریح شود:

ثبت کدام علائم تجاری اجباریست ؟

رای اینکه محصولات تجاری و صنعتی کارخانجات مشابه از یکدیگر تمیز داده شوند ناچار باید علامت ، مارک ، آرم ، نشانه و نام خاص خود را داشته باشند تا موجبات تفاوت آن ها با کالاهای مشابه در بازار برای مشتری و مصرف کننده محرز و مشخص گردد و از طرفی حقوق و امتیاز تجاری آن که بتدریج حاصل می شود برای سازنده ضبط و تثبیت شود و حقوق مصرف کنندگان نیز از رهگذر شناسایی و پاسخگویی تولید کننده یا عرضه کننده تامین و ایجاد گردد.از این رو علایم تجاری و صنعتی از زمان های دور همزمان با تولید و عرضه کالاهای مشابه در بازار مورد استعمال قرار گرفته و قانونگذار نیز آن را به رسمیت شناخته و برای حفاظت و حمایت از تولید کننده و مصرف کننده بر آن صحه گذاشته است.

البته وضع قوانین و مقررات در این عرصه از قدمت زیادی برخوردار نیست .لیکن قبل از پیدایش قانون، صنعتگران و تجار به موجب قانون نانوشته و رعایت اصول انسانی و اخلاقی از به کارگیری اسم و علامت تجاری دیگری پرهیز و آن را کاری مزموم و ناپسند تلقی نموده و علی رغم فقدان قانون در صورت بروز تخلف، متخلف سرزنش و مجازات می گردید.
ماده 11 قانون ثبت علائم تجاری و اختراعات در تعریف علامت تجاری مقرر می دارد : علامت تجاری عبارت از هر قسم علامتی است اعم از نقش ، تصویر ، رقم ، حرف ، عبارت ، مهر ، لفاف و غیر آن که برای امتیاز و تشخیص محصول صنعتی ، تجاری یا فلاحتی اختیار می شود. ممکن است یک علامت تجاری برای تشخیص امتیاز محصول جماعتی از زارعین یا ارباب صنعت و یا محصول یک شهر و یا یک ناحیه از مملکت اختیار شود. 
 از ماده فوق مستفاد می شود که نوع علامت جنبه حصری ندارد ، بلکه با توجه به ابتکار افراد برای شناسایی محصولات واحدهای تولیدی، صنعتی یا خدماتی مانند حمل و نقل زمینی ، هوایی یا دریایی به صورت کلمات ، حروف ، ارقام ، تصاویر افراد عادی یا دانشمندان باشد.

• ثبت اجباری علائم تجاری

اصولاَ ثبت علائم تجاری، اختیاری است زیرا ثبت علائم موجب می شود که صاحب علامت از حمایت قانون برخوردار شود، بنابراین لزومی برای اجباری کردن آن از طرف مقنن به نظر نمی رسد. 
به موجب تبصره ماده 1 قانون ثبت علائم و اختراعات : " داشتن علامت تجاری اختیاری است مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد".
طبق ماده 2 قانون ثبت علائم و اختراعات : " حق استعمال انحصاری علامت تجاری فقط برای کسی شناخته خواهد شد که علامت خود را به ثبت رسانیده باشد".
 بنابراین کسی که علامت تجاری خود را به ثبت نرسانیده است اصولاَ نمی تواند از حمایت قانونی برخوردار گردد. با وجود این به دلایل و اصول مذکور در مورد نام تجاری چنین به نظر می رسد که علامت تجاری ثبت نشده را که سابقه استعمال دارد شخص دیگر نمی تواند مورد استفاده قرار دهد. 
 اگر چه همان طور که اشاره شد ثبت علائم تجاری اجباری نیست ولی مواردی وجود دارد که مصالح اجتماعی و سلامت مردم ایجاب می کند علائم تجاری به ثبت برسد و شماره ثبت نیز روی کالاها درج شود تا در صورت تخلف از مقررات ایمنی و بهداشتی که سلامت اشخاص را به خطر بیندازد امکان تعقیب صاحب کالا وجود داشته باشد. قسمت اخیر تبصره 1 قانون مزبور پس از ذکر اختیاری بودن انتخاب علامت تجاری می گوید: " ... مگر در مواردی که دولت آن را الزامی قرار دهد ". یکی از مواردی که ثبت علامت اجباری شده است تصویبنامه مورخ سوم ارذیبهشت 1328 در مورد اجناسی است که برای مصرف و استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود می باشد. ماده 1 تصویبنامه مقرر می دارد : " تمام اجناس دارویی و طبی و غذایی مشروح در زیر ... باید دارای علامت صنعتی یا تجاری ثبت شده بوده باشد".
و طبق ماده 5 همان تصویبنامه اجناس مشمول ماده یک به شرح ذیل است :
1. داروهای اختصاصی ( سپسیالتیه ) مورد استعمال طبی یا بیطاری که با نسخه پزشک یا بدون آن مصرف می شود. 
2. مواد غذایی که در لفاف و یا ظروف و به اسم مشخصی باشد مانند کنسرو و مواد غذایی ، آردهای مخصوص، چای های مختلف ، شکلات ، آب نبات، پنیر، شیر، مربا، ترشی، کره و روغن های مختلف و غیره 
3. مشروبات الکلی یا غیر الکلی، آب های معدنی یا گازدار، شربت آب های میوه ... که در تحت اسم و ظرف مشخصی به معرض فروش گذارده می شود. 
4. لوازم آرایش و وجاهت که برای استعمال مستقیم بر روی بدن انسان به کار می رود مانند صابون ، خمیر ، پودر ، محلول عطریات ، ادکلن و پماد 
 لذا به موجب این ماده،تمام اجناس دارویی و طبی و مواد غذایی مذکور در آن آیین نامه،اعم از آن که در داخل ایران ساخته و یا در خارج ساخته و وارد کشور شود و در بازار تحت اسم مشخصی که بر روی برچسب آن زده می شود به معرض فروش قرار گیرد باید دارای علامت صنعتی یا تجارتی ثبت شده بود و در روی برچسب نکات زیر تصریح شود:
الف-اسم تجارتی و نشانی سازنده ی جنس با قید کشور مبدا 
ب-شماره ثبت علامت در ایران
بر اساس ماده ی 2 این آیین نامه،علامت و مشخصات بالا باید قبل از به معرض فروش قرار دادن جنس روی اجناسی که از خارجه وارد شده قید گردد.همان طور که در ماده ی 77 آیین نامه آمده است،برچسب مقرره در ماده ی 1 باید طوری الصاق شود که نتوان آن را از روی لفاف یا ظرفی که در آن جنس به معرض فروش گذاشته می شود به سهولت برداشت و تنظیم آن باید به طریقی باشد که نام کشور مبدا و نام و نشانی سازنده علامت و شماره ثبت و از زمانی که وزارت بهداری اعلام کند شماره و تاریخ اجازه ی فروش در ایران خوانا باشد.تمام این نوشتجات که بر روی برچسب الصاق شده به اجناس خارجه ممکن است به زبان بیگانه باشد استعمال زبان فارسی نیز اختیاری خواهد بود.
از همراهیتان سپاسگزارم.
ثبت شرکت کارا، مجری ثبت علامت تجاری و ثبت انواع شرکت می باشد.

ثبت تغییرات کارا ثبت 

https://kararegister.com

نقل و انتقال سهم الشرکه در شرکت با مسئولیت محدود

آورده ای که در شرکت های با مسئولیت محدود معرف میزان سرمایه گذاری و شرکت هر شریک در کل سرمایه شرکت است ، سهم الشرکه نامیده می شود.

چنانچه هر یک از شرکا مایل به انتقال سهم الشرکه خود باشند باید این تصمیم قبلاَ به تصویب صاحبان حداقل سه چهارم سرمایه شرکت که دارای اکثریت عددی نیز باشند صورت گیرد. به عبارت دیگر چنانچه یکی از شرکا 80 درصد از سرمایه شرکت را در اختیار داشته باشد بدون رضایت اقلیت شرکا نمی تواند سهم الشرکه خود را واگذار کند. 
همچنین طبق ماده 103 قانون تجارت ، انتقال سهم الشرکه در شرکت با مسئولیت محدود باید به موجب " سند رسمی " صورت گیرد. 
ماده 1287 قانون مدنی " سند رسمی " را این چنین تعریف کرده است :
 " اسنادی که در اداره اسناد و املاک و یا دفاتر اسناد رسمی یا در نزد سایر مامورین رسمی در حدود صلاحیت آن ها و بر طبق مقررات قانون تنظیم شده باشد، رسمی است."

• مدارک مورد نیاز :

1. ارائه مدارک مثبته دعوت وفق اساسنامه شرکت و قانون تجارت در صورت تشکیل مجمع با اکثریت شرکاء
2. ارائه فتوکپی شناسنامه افرادی که به عنوان شریک جدید وارد شرکت سهامی می شوند ضروری است. 
3. اخذ و ارائه مفاصاحساب مالیاتی از اداره کل مالیات بر شرکت ها ( سازمان امور مالیاتی کشور) الزامی است. 
44. صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده

• مراحل :

1. تشکیل مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورتجلسه
2. اگر تعداد شرکاء 12 نفر یا بیشتر باشد، انتخاب هیات نظار و قید نام آن ها در صدر صورتجلسه.
3. کلیه شرکاء اعم از کسانی که سهم الشرکه خود را منتقل نموده و کسانی که جدیداَ وارد شرکت شده اند باید ذیل صورتجلسه را امضاء کنند. 
44. اگر شرکائی که از شرکت خارج می شوند دارای سمت در هیات مدیره باشند، اگر شرکای جدید الورود مایل به عضویت در هیات مدیره باشند با تنظیم صورتجلسه دیگر نسبت به انتخاب اعضا و تعیین سمت اقدام خواهد شد و اگر شرکاء جدید مایل به عضویت نباشند در صورتجلسه مجمع عمومی فوق العاده نسبت به کاهش تعداد اعضای هیات مدیره و اصلاح اساسنامه شرکت اقدام خواهد شد. 
5. همان طور که گفته شد، انتقال سهم الشرکه طبق ماده 1033 قانون تجارت باید به موجب سند رسمی باشد. لذا هر یک از شرکاء که بخواهد سهم الشرکه خود را انتقال دهد می توانند با مراجعه به دفاتر اسناد رسمی و با ارائه موافقت نامه یا صورتجلسه مجمع اقدام نماید. 
6. صورتجلسه تنظیمی و سایر مدارک مورد نیاز توسط احدی از شرکاء به اداره ثبت شرکت ها ارائه و دفاتر ثبت نیز توسط ایشان امضاء خواهد شد. 
77. شرکایی هم که از شرکت خارج شده اند باید شخصاَ یا توسط وکیل رسمی خود ( با ارائه وکالت نامه رسمی که به موضوع صراحتاَ اشاره شده است ) در اداره ثبت شرکت ها حاضر و ذیل دفاتر ثبت را امضاء کند.

• نمونه صورتجلسه نقل و انتقال سهم الشرکه در شرکت ................ با مسئولیت محدود

نام شرکت : ...........................
شماره ثبت : ..........................
سرمایه ثبت شده : ...................
 مجمع عمومی فوق العاده شرکت .................. با مسئولیت محدود در ساعت ..................... مورخ .................. با حضور اکثریت / کلیه شرکاء در محل شرکت تشکیل و نسبت به نقل و انتقال سهم الشرکه اتخاذ تصمیم گردید. 
11. آقای / خانم ...................... سهم الشرکه خود به مبلغ ...................... ریال را به آقای / خانم ................ فرزند .................. به شماره شناسنامه ................... منتقل نموده و از شرکت خارج شد و دیگر هیچگونه حق و سمتی در شرکت ندارد. 
22. آقای / خانم ........................ سهم الشرکه خود به مبلغ ................... ریال را به آقای / خانم ................... فرزند ............................... به شماره شناسنامه ........................ منتقل نموده و از شرکت خارج شد و دیگر هیچگونه حق و سمتی در شرکت ندارد. 
3. به آقای / خانم .................... وکالت داده شد تا ضمن مراجعه به اداره ثبت شرکت ها نسبت به تسلیم و ثبت صورتجلسه اقدام و هزینه های قانونی را پرداخت و ذیل دفاتر ثبت را امضاء کند. 
ردیف     نام و نام خانوادگی شریک           میزان سهم الشرکه            امضاء
1           ........................                 .................               .....
2           ......................                   ................                ......
3           ................... .                     ..............                  .....
4           ....................                      .............                  ........
 جهت کسب اطلاعات بیشتر و دریافت مشاوره رایگان تخصصی ، با همکاران ما در کارا ثبت تماس حاصل نمایید.

ثبت تغییرات کارا ثبت- https://kararegister.com

موارد ثبت اجباری تغییرات شرکت در مرجع ثبت شرکت ها

پس از ثبت شرکت ممکن است تغییراتی در شرکت اتفاق بیفتد. تغییرات شرکت می بایست از لحاظ قانونی به ثبت برسد.برای به ثبت رساندن تغییرات شرکت نیاز به تنظیم صورتجلسه است که ذیل آن می بایست به امضای اعضای شرکت رسیده باشد.

 

• بنا به ماده 200 ق .ت ثبت تغییرات ذیل در شرکت ها الزامی است :

الف- تغییر اساسنامه 
ب- تمدید مدت شرکت، زاید بر مدت مقرر
ح- انحلال شرکت ،حتی در مواردی که انحلال به واسطه ی انقضای مدت شرکت صورت گیرد.
د- تعیین کیفیت تفریغ حساب یا تبدیل شرکاء یا خروج بعضی از آن ها از شرکت
ه- تغییر اسم شرکت
و- در هر تقسیم راجع به مورد معین ماده ی 58 ق.ت در ماده ی نهم نظامنامه قانون تجارت،علاوه بر موارد بالا، تغییر مدیر یا مدیران شرکت هم افزوده شده است.
 این موارد وضعیت خاص جدیدی را در شرکت ایجاد می کنند و شرکت را دچار تغییر می سازند. در ذیل ، به توضیح بیشتر در این رابطه می پردازیم .

• تغییر اساسنامه

 تغییر اساسنامه از جمله مسائلی است که در اختیار مجمع عمومی فوق العاده می باشد و نحوه آن در قانون پیش بینی شده که در اساسنامه هم تصریح خواهد شد. در ذیل من باب یادآوری به برخی از این تغییرات اشاره خواهیم داشت. شایان ذکر است، مراحل ثبت تغییرات هر یک از این موارد به طور جداگانه در سایر مقالات توضیح داده شده است. علاقه مندان جهت کسب اطلاعات بیشتر می توانند به این مقالات در پورتال مراجعه نمایند و یا تنها با برقراری یک تماس ، همراهی ما را در ثبت شرکت کارا تجربه کنند. 
_ نام شرکت 
 هر شرکت باید نام مخصوصی داشته باشد تا بدانوسیله از شرکت دیگر مشخص و متمایز گردد. معمولاَ نام شرکت از موضوع آن گرفته می شود ویا ممکن است نام محل و یا نام ابتکاری مرکب از چند حرف باشد.اشخاص حقوقی (شرکت) می توانند نام خود را تغییر دهند.تصمیمات در خصوص تغییر نام شرکت در صلاحیت مجمع عمومی فوق العاده است. . شایان ذکر است، شما عزیزان در صورت نیاز به هر گونه راهنمایی در انتخاب نام شرکت، می توانید با کارشناسان مجرب ما در ثبت شرکت کارا تماس حاصل نمایید. 
_ موضوع شرکت 
 تغییر موضوع شرکت اصولاَ منعی ندارد. به این معنی که مجمع عمومی حق دارد آن را تغییر داده و به ثبت شرکت ها اعلام دارد تا برای اطلاع عموم آگهی شود ولی در بعضی از قوانین مثل انگلستان تغییر آن از طرف مجمع عمومی ممنوع بوده و در اختیار محاکم است. 
_ مدت شرکت 
تغییر مدت و زیاد و کم کردن یا نامحدود ساختن آن در اختیار مجمع عمومی فوق العاده است. 

چگونگی نقل و انتقال سهام در شرکت سهامی خاص

" سهم قسمتی از سرمایه شرکت سهامی است که مشخص کننده میزان مشارکت و تعهدات و منافع صاحب آن در شرکت سهامی می باشد. ورقه سهم ، سند قابل معامله ای است که نماینده تعداد سهامی است که صاحب آن در شرکت سهامی دارد. " دارنده سهم نسبت به سهم مالک دارایی شرکت نمی باشد بلکه نسبت به سهم خود از شرکت دارای حق می باشد که به موجب آن از منافع شرکت استفاده کرده و در مجمع عمومی رای می دهد و در صورت انحلال از دارایی شرکت سهم خواهد برد. 
لایحه اصلاحی در ماده 29 ق. ت حداکثر قیمت اسمی سهم را در شرکت سهامی عام 100 هزار ریال تعیین کرده اما برای شرکت سهامی خاص اقل و اکثری مشخص نشده است. در ورقه سهم حتماَ باید نکات مندرج در ماده 26 ل. ا. ق. ت قید گردد. با توجه به ماده 24 ل. ا. ق. ت می توان گفت از نظر این قانون سهام به سهام بانام ، بی نام و ممتاز تقسیم می شوند که به این تقسیم بندی می توان سهام انتفاعی و موسس را نیز افزود. 
 در ذیل به بررسی چگونگی  نقل و انتقال سهام در شرکت سهامی خاص می پردازیم .شایان ذکر است ،  علاوه بر مطالعه ی نوشتار ذیل ، در صورت نیاز به هر گونه مشاوره در این رابطه می توانید با همکاران ما در کارا ثبت تماس حاصل فرمایید. 
 الف - نقل و انتقال سهام (اگر طبق اساسنامه بر عهده ی هیئت مدیره باشد)

• مراحل و مدارک مورد نیاز

1. تشکیل جلسه هیات مدیره
2. تنظیم صورتجلسه که به امضای اعضای هیات مدیره و امضای خریداران و فروشندگان سهام رسیده باشد.
3 .فتوکپی شناسنامه ی سهامداران جدید
4. برگ مفاصا حساب نقل و انتقال سهام از سازمان امور مالیاتی کشور(قسمت مالیات بر شرکت ها)
5. فهرست صاحبان سهام قبل و بعد از نقل و انتقال سهام
مدارک بعد از تشکیل جلسه و تنظیم صورتجلسه، تحویل اداره ثبت شرکت ها خواهد شد.
تذکر: چنانچه جلسه ی هیات مدیره با اکثریت اعضاء تشکیل شده باشد، رعایت مفاد اساسنامه در خصوص، حد نصاب ضروری است.
 ب - نقل و انتقال سهام (اگر طبق اساسنامه بر عهده ی مجمع عمومی فوق العاده باشد)

• مراحل و مدارک مورد نیاز

1. تشکیل جلسه ی مجمع عمومی فوق العاده و تنظیم صورتجلسه که به امضای هیات رئیسه و خریدار و فروشنده ی سهام رسیده باشد.
2. فتوکپی سهامدار یا سهامداران جدید
3. اخذ مفاصا حساب (مالیات) نقل و انتقال از سازمان امور مالیاتی کشور(مالیات بر شرکت ها)
4. فهرست جداگانه صاحبان قبل از نقل و انتقال 
5 .فهرست جداگانه صاحبان سهام بعد از نقل و انتقال
تذکر 1 : در تنظیم فهرست سهامداران قبل و بعد از نقل و انتقال باید تاریخ جلسه و نام و نام خانوادگی سهامداران و تعداد سهام قید گردیده و به امضای همگی آن ها رسیده باشد. 
تذکر 2: اگر جلسه مجمع عمومی فوق العاده با حضور اکثریت سهامداران تشکیل شده باشد ، ارائه روزنامه شرکت که آگهی دعوت در آن درج شده است الزامی است. 
 صورتجلسه تنظیمی و سایر مدارک فوق الذکر توسط نماینده قانونی شرکت تحویل اداره ثبت شرکت ها شده و بعد از ثبت صورتجلسه ، ذیل دفاتر ثبت امضاء خواهد شد.

• نمونه صورتجلسه نقل و انتقال سهام توسط هیات مدیره

نام شرکت : .......................سهامی خاص
شماره ثبت : ....................................
 هیات مدیره شرکت .......................... سهامی خاص در مورخ ........................ ساعت ................. روز ........................ با حضور کلیه اعضاء در محل شرکت تشکیل و در خصوص اجازه و تنفیذ و انتقالات ذیل اتخاذ تصمیم گردید. 
11. آقای / خانم .................... با واگذاری کلیه سهام خود ( یا تعداد .............. سهام ) به آقای / خانم .................. فرزند ....................... متولد .................... به شماره شناسنامه .................. به آدرس .................................................................. از شرکت خارج شد. 
22. آقای / خانم ........................ با واگذاری تعداد .................... سهم خود به آقای / خانم ............. فرزند ...................... متولد .................................. به شماره شناسنامه ...................... به آدرس ................................................ سهام خود را از تعداد .................... سهم به تعداد ........................سهم کاهش داد. 
امضای اعضای هیات مدیره : 
امضای فروشنده سهم یا سهام :
 امضای خریدار سهم یا سهام :

انتشار اوراق قرضه به منظور افزایش سرمایه در شرکت های سهامی عام

در این مقاله برآنیم تا ضمن توضیح مختصری راجع به اوراق قرضه ، به شرایط انتشار اوراق به منظور افزایش سرمایه بپردازیم . خاطر نشان می شویم ، علاوه بر مطالعه ی نوشتار حاضر ، در صورت نیاز به هر گونه مشاوره در این رابطه می توانید با همکاران ما در کارا ثبت تماس حاصل فرمایید.

 

• تعریف ورقه قرضه

طبق ماده 52 لایحه قانونی اوراق قرضه اوراق قابل معامله است که معرف مبلغی وام است با بهره معین که تمامی آن یا اجزاء آن در موعد یا مواعد معین باید مسترد گردد. برای ورقه قرضه ممکن است علاوه بر سود ، حقوق دیگری نیز شناخته شود. مانند این که ورقه قرضه قابل تعویض با سهام شرکت یا قابل تبدیل به سهام شرکت باشد. 
 منحصراَ شرکت سهامی عام می تواند تحت شرایط مقرر، اوراق قرضه منتشر کند. دارندگان اوراق قرضه حق دخالت در اداره امور شرکت سهامی را ندارند ، و فقط طلب کار شرکت محسوب می شوند. ورقه قرضه ممکن است به قطعات تقسیم شود ، ولی در هر بار انتشار ، مبلغ اسمی اوراق قرضه و ایضاَ مبلغ اسمی قطعات آن باید متساوی باشد. یادآوری این نکته لازم است که پذیره نویسی و خرید اوراق قرضه ، عمل تجاری نمی باشد. 
اگر به موجب اساسنامه یا تصمیم مجمع فوق العاده به هیئت مدیره اجازه داده شود که یک یا چند بار اوراق قرضه منتشر کند ، مدت اجاره از دو سال متجاوز نخواهد بود. 
اوراق قرضه بر اساس ماده 60 لایحه اصلاحی قسمتی از قانون تجارت باید شامل نکات زیر بوده و امضا شود :
1. نام شرکت 2. شماره و تاریخ ثبت شرکت 3. مرکز اصلی شرکت 4. مبلغ سرمایه شرکت 5. مدت شرکت 6. مبلغ اسمی و شماره ترتیب و تاریخ صدور اوراق قرضه 7. تاریخ و شرایط بازپرداخت قرضه 88. تضمیناتی که احتمالاَ برای اوراق قرضه در نظر گرفته شده است. 9. در صورت قابلیت تبدیل ورقه قرضه به سهام شرکت مهلت و شرایط آن

• شرایط انتشار اوراق قرضه

برای انتشار اوراق قرضه لازم است که :
1. انتشار اوراق قرضه در اساسنامه شرکت پیش بینی شده باشد یا در صورت عدم پیش بینی در اساسنامه ، مجمع عمومی فوق العاده آن را تصویب نماید. 
2. کلیه سرمایه ثبت شده شرکت ، از صاحبان سهام دریافت شده باشد. 
3. حداقل دو سال تمام از تاریخ ثبت شرکت گذشته باشد. 
4. حداقل دو ترازنامه شرکت به تصویب مجمع عمومی عادی رسیده باشد. 
 رییس و اعضاء هیات مدیره هر شرکت سهامی عام که بدون پیش بینی اساسنامه یا تصویب مجمع عمومی فوق العاده یا بدون رعایت شرایط دیگر فوق الذکر ، اوراق قرضه منتشر نمایند به مجازات محکوم خواهند شد.

طریقه ی تبدیل سهام بی نام به سهام با نام و بالعکس

سرمایه شرکت به سهام تقسیم می شود. در تبصره های 1 و 2 ماده 24 انواع سهم به این ترتیب قید شده است :
 سهم ممکن است با نام و یا بی نام باشد. در صورتیکه برای بعضی از سهام شرکت با رعایت مقررات این قانون مزایایی قائل شوند این گونه سهام ، سهام ممتاز نامیده می شود.

 

• سهام با نام و سهام بی نام

سهم بی نام سند در وجه حامل است و نام دارنده در آن ذکر نمی شود و انتقال آن با تسلیم و اخذ انجام می گیرد ولی در سهم با نام اسم دارنده آن در سند ذکر می شود و انتقال آن به موجب ماده 40 لایحه قانونی باید در دفتر ثبت سهام شرکت به ثبت برسد و انتقال دهنده یا وکیل یا نماینده قانونی او باید انتقال را در دفتر مزبور امضاء کند. و بالاخره در موردی که تمام مبلغ اسمی سهم پرداخت نشده است نشانی کامل انتقال گیرنده نیز در دفتر ثبت سهام شرکت قید و به امضای انتقال گیرنده یا وکیل یا نماینده قانونی او رسیده و از نظر اجرای تعهدات ناشی از نقل و انتقال سهم معتبر خواهد بود. هر گونه تغییر اقامتگاه نیز به همان ترتیب به ثبت رسیده و امضاء شود. هر انتقالی که بدون رعایت شرایط فوق بعمل آید از نظر شرکت و اشخاص ثالث فاقد اعتبار است . 
 طبع شرکت سهامی با سهام بی نام سازگار است و سهام بی نام برای مقاصد خاصی است مثل آنکه بخواهند از ورود اشخاص معینی به شرکت جلوگیری نمایند. این دو نوع سهام را سهام عادی می نامند.

• تبدیل سهام

هر گاه شرکت بخواهد به موجب مقررات اساسنامه یا بنا به تصمیم مجمع عمومی فوق العاده سهام داران خود سهام بی نام شرکت را به سهام با نام و یا آنکه سهام با نام را به سهام بی نام تبدیل نماید باید بر طبق مواد ذیل عمل کند :
ماده 444 – در مورد تبدیل سهام بی نام به سهام با نام باید مراتب در روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد سه نوبت هر یک به فاصله پنج روز منتشر و مهلتی که کم تر از شش ماه از تاریخ اولین آگهی نباشد به صاحبان سهام داده می شود تا برای تبدیل سهام خود به مرکز شرکت مراجعه کنند. 
در آگهی تصریح خواهد شد که پس از انقضای مهلت مزبور کلیه سهام بی نام شرکت باطل شده تلقی می گردد. 
ماده 45- سهام بی نامی که ظرف مهلت مذکور در ماده 444 برای تبدیل به سهام بانام به مرکز شرکت تسلیم نشده باشد باطل شده محسوب و برابر تعداد آن سهام بانام صادر و توسط شرکت در صورتیکه سهام شرکت در بورس اوراق بهادار پذیرفته شده باشد از طریق بورس وگرنه از طریق حراج فروخته خواهد شد. آگهی حراج حداکثر تا یک ماه پس از انقضای شش ماه مهلت مذکور فقط یک نوبت در روزنامه کثیرالانتشاری که آگهی های مربوط به شرکت در آن نشر می گردد منتشر خواهد شد. فاصله بین آگهی و تاریخ حراج حداقل ده روز و حداکثر یک ماه خواهد بود. در صورتیکه در تاریخ تعیین شده تمام یا قسمتی از سهام به فروش نرسد حراج تا دو نوبت طبق شرایط مندرج در این ماده تجدید خواهد شد. 
ماده 46- از حاصل فروش سهامی که بر طبق ماده 455 فروخته می شود بدواَ هزینه های مترقبه از قبیل هزینه آگهی حراج یا حق الزحمه کارگران بورس کسر و مازاد آن توسط شرکت در حساب بانکی بهره دار سپرده می شود ، در صورتیکه ظرف ده سال از تاریخ فروش سهام باطل شده به شرکت مسترد شود مبلغ سپرده و بهره مربوط به دستور شرکت از طرف بانک به مالک سهم پرداخت می شود. پس از انقضای ده سال باقیمانده وجوه در حکم مال بلاصاحب بوده و باید از طرف بانک و یا اطلاع دادستان شهرستان به خزانه دولت منتقل گردد. 
تبصره – در مورد مواد 45 و 466 هر گاه پس از تجدید حراج مقداری از سهام به فروش نرسد صاحبان سهام بی نام که به شرکت مراجعه می کنند به ترتیب مراجعه به شرکت اختیار خواهند داشت از خالص حاصل فروش سهام که فروخته شده به نسبت سهام بی نام که در دست دارند وجه نقد دریافت کنند و یا آنکه برابر تعداد سهام بی نام خود سهام با نام تحصیل نمایند و این ترتیب تا وقتی که وجه نقد و سهم فروخته نشده در اختیار شرکت قرار دارد رعایت خواهد شد. 

ثبت برند تجاری کارا ثبت - https://kararegister.com

انتخاب هیئت مدیره شرکت تعاونی در بدو تشکیل

• اعضای هیئت مدیره

اداره امور شرکت تعاونی بر عهده هیئت مدیره است. اعضای هیئت مدیره دو دسته اند : اعضای اصلی و اعضای علی البدل که تعداد آن ها در اساسنامه تعیین می شود. به موجب قانون ، هیئت مدیره مرکب از حداقل 3 نفر و حداکثر 7 نفر عضو اصلی و تا یک سوم اعضای اصلی ، عضو علی البدل خواهد بود. در صورت فوت ، استعفا ، ممنوعیت قانونی یا غیبت غیر موجه مکرر ( به نحوی که در اساسنامه تعیین می شود ) هر یک از اعضای اصلی ، یکی از اعضای علی البدل ( به ترتیب آرای بیشتر ) برای بقیه مدت مقرر به جانشینی وی اجرای وظیفه می کند.

 

• انتخاب هیئت مدیره

اولین هیئت مدیره را در بدو تشکیل شرکت تعاونی " اولین مجمع عمومی عادی " انتخاب می کند. انتخاب هیئت مدیره های بعدی بر عهده مجمع عمومی عادی است. اعضای هیئت مدیره برای مدت سه سال با رای مخفی و کتبی ( با ورقه ) و با اکثریت نسبی انتخاب می شوند. 
 اخذ رای برای انتخاب اصلی و علی البدل در یک نوبت به عمل می آید. حائزین اکثریت بعد از اعضای اصلی ، به ترتیب اعضای علی البدل شناخته می شوند. اعضای هیئت مدیره ، اعم از اصلی و علی البدل ، از بین اعضای شرکت تعاونی انتخاب می شوند. عضویت انتخاب شوندگان وقتی تحقق پیدا می کند که قبولی خود را کتباَ اعلام دارند. 
 دوره خدمت هیئت مدیره از زمان قبولی سمت آن ها شروع می شود ؛ مشروط بر اینکه مدت ماموریت هیئت مدیره قبلی منقضی شده باشد ؛ در غیر این صورت شروع خدمت آن از زمان انقضای مدت ماموریت هیئت مدیره قبلی خواهد بود. در جلسه مجمع عمومی عادی که در آن اعضای هیئت مدیره انتخاب می شوند ، داوطلبان عضویت در هیئت مدیره می توانند با اجازه رئیس جلسه ، در مهلتی که به تساوی برای هر یک از آن ها منظور می شود خود را معرفی کنند. در تعاونی های چند منظوره ، چنانچه داشتن عضو غیر شاغل مجاز باشد ، هیئت مدیره باید از میان اعضای شاغل انتخاب شود.

• انتخاب مجدد اعضای هیئت مدیره

به موجب عبارت اخیر ماده 36 قانون بخش تعاونی ، " انتخاب مجدد هر یک از اعضای اصلی و علی البدل هیئت مدیره ، حداکثر برای دو نوبت متوالی بلامانع است " ؛ بنابراین بعد از دو نوبت متوالی عضویت در هیئت مدیره به شکل اصلی یا علی البدل ، نمی تواند بلافاصله در نوبت بعدی به عنوان عضو هیئت مدیره ، اعم از اصلی یا علی البدل ، انتخاب شود ؛ ولی بعداَ برای دو نوبت متوالی دیگر منعی برای انتخاب وی نیست. 
تبصره یک ماده 36 این قانون می گوید : " افرادی که موفق به کسب دو سوم آرای کل اعضای شرکت تعاونی شوند ، از مقررات ممنوعیت بیش از دو نوبت مندرج در ماده 36 مستثنی خواهند بود " . 
 اولاَ آرای دو سوم کل اعضای شرکت ملاک است ، نه دو سوم آرای حاضر در جلسه مجمع عمومی . انتخاب اعضای هیئت مدیره ، همان طور که گفته شد ، در صلاحیت مجمع عمومی عادی است. این مجمع ، در دو نوبت دعوت به تشکیل می شود ؛ رسمیت جلسه آن در نوبت اول با حضور اکثریت اعضا ( یا نمایندگان تام الاختیار آن ها ) و در نوبت دوم با حضور هر تعداد از آن هاست. بنابراین کسب دو سوم آرای کل اعضا در مجمع عمومی که در نوبت اول یا دوم تشکیل می شود ، وقتی ممکن است که اعضای حاضر در آن ها به تعدادی باشد که دو سوم آرای مثبت کل اعضا را نصیب عضوی از اعضای سابق هیئت مدیره کند تا وی از مقررات ممنوعیت بیش از دو نوبت متوالی مستثنی شود. 
ثانیاَ ماده 366 قانون ، " عام " است و اعضای هیئت مدیره را از انتخاب شدن به عضویت مجدد بیش از دو دوره متوالی منع می کند ؛ و بیان تبصره یک ماده مذکور که افرادی از اعضای هیئت مدیره را که موفق به کسب دو سوم آرای کل اعضای شرکت تعاونی مربوط شوند از ممنوعیت مستثنی می کند ، مخصص آن است ؛ زیرا افراد اخیر را از دایره شمول " عام " مذکور در ماده 36 خارج می سازد. چنین مخصصی را که جدا از عام و مستقل از آن بیان شده است " مخصص منفصل " می نامند.