اندوخته قانونی شرکت بامسئولیت محدود
شرکت بامسئولیت محدود، به اصطلاح شرکت دوستانه و خانوادگی است که بیشتر بین افرادی که با هم دوست و روابط مالی دارند تشکیل می شود.
ماده 94 قانون تجارت ، شرکت بامسئولیت را چنین تعریف کرده است :
شرکت با مسئولیت محدود ، شرکتی است که بین دو یا چند نفر برای امور تجاری تشکیل شده و هر یک از شرکاء بدون اینکه سرمایه به سهام یا قطعات سهام تقسیم شده باشد ، فقط تا میزان سرمایه خود در شرکت مسئول قروض و تعهدات شرکت.
شرکت مزبور را به این جهت بامسئولیت محدود می گویند که مسئولیت هر یک از شرکاء محدود به همان مقدار سرمایه ای است که در شرکت سهیم می باشد و بیشتر از سرمایه خود مسئولیتی نداشته و متعهد به پرداخت دیون و قروض شرکت نخواهد بود.
- اندوخته قانونی شرکت بامسئولیت محدود
در شرکت بامسئولیت محدود نیز مانند شرکت سهامی منظور کردن اندوخته قانونی، اجباری است. بدین نحو که هر سال پس از آن که از سود خالص شرکت زیان های وارده در سال های قبل کسر شد، یک بیستم از آن باید به عنوان اندوخته قانونی کنار گذاشته شود. تا این که میزان کل آن به یک دهم سرمایه شرکت برسد. این مبلغ برای جبران کاهش احتمالی ارزش اقلام دارایی و زیان ها و هزینه های احتمالی باید ذخیره گردد. پس از آن که میزان آن به یک دهم سرمایه شرکت رسید؛ منظور نمودن سرمایه احتیاطی اختیاری می باشد. ( ماده 113 ق. ت )
به موجب ماده 140 لایحه اصلاحی قانون تجارت 1347، هیئت مدیره مکلف به منظور نمودن پنج درصد سود خالص شرکت به عنوان اندوخته قانونی است.همان طور که گفته شد، این کار باید تا زمانی که این اندوخته به یک دهم کل سرمایه شرکت برسد، ادامه یابد. مطابق قواعد حاکم بر اداره امور شرکت، وظیفه انجام این کار در شرکت بامسئولیت محدود جز توسط مدیر یا مدیران از مرجع دیگری متصور نیست. افزون بر آن، با توجه به ارجاع تکلیف مورد بحث به مقررات شرکت های سهامی که در آن هیئت مدیره متکفل اجرای وظیفه منظور نمودن اندوخته قانونی است، بنابراین انجام تکلیف یاد شده در شرکت با مسئولیت محدود نیز بر عهده مدیر یا مدیران است.
سوالی که ممکن است مطرح شود این است که مبنای در نظر گرفتن اندوخته قانونی چیست ؟
جواب : توجه داشته باشید که اندوخته قانونی فقط در سه شرکت وجود دارد که عبارتند از :
1- شرکت های سهامی عام و خاص
2- شرکت تعاونی
3- شرکت بامسئولیت محدود
در سایر شرکت ها هیچ الزامی در خصوص لحاظ نمودن اندوخته قانونی وجود ندارد. چرا که در این سه شرکت میزان تعهد سهامداران یا شرکاء محدود به مبلغ سرمایه ای است که آن ها با خود به شرکت آورده اند، مبلغی به اسم اندوخته قانونی کنار گذاشته می شود تا در صورت ایجاد دیونی برای شرکت و از بین رفتن سرمایه های شرکت، بتوان تمام یا بخشی از دیون شرکت را از آن محل جبران نمود. در حالی که در بقیه شرکت ها مانند تضامنی، نسبی و مختلط ، مسئولیت تمام یا حداقل بخشی از شرکاء محدود به مبلغ سرمایه آن ها نیست و در نتیجه طلبکاران شرکت، می توانند برای وصول مطالبات خود به شرکاء رجوع کنند و در نتیجه به واسطه فقدان اندوخته قانونی متضرر نخواهند شد.
در صورت نیاز به هرگونه مشاوره با ما تماس حاصل فرمایید.
همکاران ما در ثبت شرکت فکر برتر، با افتخار در خدمت شما خواهند بود.
