امکان تبدیل موسسات غیر تجاری به موسسات تجاری

تشریفاتی که قصد توضیح و تشریح آن را داریم تبدیل موسسات غیر تجاری به موسسات تجاری می باشد: 
قانون کشور ما تئوری شخصیت حقوقی و تبدیل شرکت را به عنوان یک عمل حقوقی مجاز می داند لیکن برای تبدیل آن شرایطی در نظر گرفته است که قسمتی از آن شرایط خاص و بخشی از آن شرایط مشترک می باشد.که البته با توجه به تنوع انواع شرکت در ایران این امر پیچیده تر خواهد شد.در مورد این تغییرات اگر مراحل قانونی و تشریفات کامل طی نشوند عمل حقوقی انجام نشده است و باطل می باشد.و در صورت انجام کامل تشریفات تمام خصایص شرکت تغییر خواهد کرد. اما باتوجه به اصول حقوقی شخصیت حقوقی باقی است که به تبع این اثر قابل تشخیص است که مسئولیت ها به جای خود باقی می ماند و علیرغم تغییرات ظاهری، تغییر وضعیت ماهوی در مورد سهامداران ایجاد نمی شود.

آیا تبدیل موضوع شرکت امکان پذیر است یا خیر ؟
در رابطه با تغییر موضوع شرکت کلیه اقدامات لازم بر اساس قانون باید تعیین گردد که در این راستا قواعد ذکر شده در قانون مدنی به عنوان مرجع در نظر گرفته می شود.
قوانینی که در رابطه با تئوری های مطرح در قانون تجارت مورد تحقیق قرار کرفته اند عبارتند از :
قراردادی بودن، سازمانی بودن و نظریه استقلال شخصیت حقوقی و همچنین امکان تغییر موضوع شرکت که در ادامه به آن اشاره خواهیم کرد . 
تعریف موسسات غیر تجاری:
در آیین‌نامه اصلاحی ثبت تشکیلات و مؤسسات غیرتجارتی مصوب 1337 آمده است که مقصود از تشکیلات و مؤسسات غیرتجارتی مذکور در ماده 584 قانون تجارت کلیه تشکیلات و مؤسساتی است که برای مقاصد غیرتجارتی از قبیل امور علمی یا ادبی یا امور خیریه و امثال آن تشکیل می‌شود اعم از آنکه مؤسسین و تشکیل‌دهندگان قصد انتفاع داشته یا نداشته باشند. تشکیلات و مؤسسات مزبور می‌توانند عناوینی از قبیل انجمن، جمعیت و ............. و امثال آن انتخاب نمایند و اتخاذ عناوینی که اختصاص به تشکیلات دولتی و کشوری دارد برای مؤسسات ممنوع می‌باشد. 
تاریخ قانون گذاری شرکت های تجاری:
قانون مدنی ایران پس از قانون تجارت در سال 1313 شمسی به تصویب رسیده و در مبحث مربوط به شرکت، به مقررات قانون تجارت و در مورد شرکت بحث و اشاره ای نشده است. 
طبق قانون تمامی حقوق مقررات قوانین تجاری هیچ قیدی ندارد که در این شرایط به قانون مدنی می توان رجوع کرد. 
قانون تجارت1311/2/14 اولین قانون در رابطه با شرکت های تجاری میباشد که هم اکنون با گذشت شصت سال اساس حقوق تجارت ایران را تشکیل میدهد. 
تعریف و انواع موسسات تجاری:
قانون  تجارت ایران، تعریفی از شرکت تجاری ارائه نکرده و در واقع، در ماده 20 که فصل اول از باب سوم قانون تجارت با آن آغاز می شود، فقط به شمارش اقسام مختلف شرکت تجاری پرداخته است که عبارتند از: 
.1شرکت  سهامی
2.شرکت با مسئولیت محدود
3.شرکت تضامنی
4.شرکت مختلط غیر سهامی
5.شرکت مختلط سهامی
6. شرکت نسبی. 
7. شرکت تعاونی تولید و مصرف
همچنین شرکت تجارتی را می توان چنین تعریف کرد: «شرکت تجارتی، قراردادی است که به موجب آن دو یا چند نفر توافق  می کنند سرمایه مستقلی را که از جمع آورده های آنها تشکیل می شود، ایجاد کنند و به مؤسسه ای که برای انجام مقصود خاصی تشکیل می گردد، اختصاص دهند و در منافع و زیان های احتمالی حاصل از به کارگیری سرمایه سهیم  شوند. 
قانون تجارت سه نوع شرکت را پیش بینی کرده است که عبارت اند از:
- شرکتهایی که در انها مسئولیت کلیه شرکا نامحدود است
- شرکتهایی که در انها مسئولیت بعضی از شرکا محدود و مسئولیت بعضی دیگر نامحدود است. 
- شرکتهایی که در انها مسئولیت شرکا محدود به سرمایه ای است که، به شرکت اورده اند
شرکتهای نسبی و تضامنی جزء شرکتهایی هستند که، درانها کلیه مسئولیت های  شرکا در مقابل طلبکاران شرکت نامحدود است. 
در شرکت های با مسئولیت محدود و شرکت های سهامی مسئولیت تمامی شرکا بستگی به سرمایه ایست که در شرکت دارند. 
تفاوت شرکت با مسئولیت محدود با شرکت های سهامی:
در شرکتها با مسئولیت محدود شرکا هر یک درصدی از سرمایه شرکت را دارند، اما نمی توانند حقوق خود در شرکت را ازادانه به اشخاص دیگر انتقال دهند. 
در شرکتهای سهامی شرکا سهام خود در شرکت را می توانند به سهولت به اشخاص دیگر منتقل کنند. 
شرکت های مختلط:
به شرکت هایی گفته می شود که در انها هم شریک ضامن وجود دارد و هم شریک غیر ضامن. 
مسئولیت شرکای ضامن این است که شرکای تضامنی دارند و مسئولیت شرکای غیر ضامن فقط محدود به اورده انها به شرکت است. 
انواع شرکت های مختلط:
شرکتهای مختلط غیر سهامی: ترکیبی از شرکت تضامنی و شرکت با مسولیت محدود می باشد. 
شرکتهای مختلط سهامی: ترکیبی از شرکت تضامنی و شرکت سهامی می باشد. 
تعریف شرکت مدنی:
به مالکیت و شراکت چند نفر در یک ملک واحدو به نحو مشاع را ، شرکت مدنی می گویند. 
شرکت مدنی به دو قسمت تقسیم می‌شود: 
شرکت عقدی: به شرکتی گفته می شود که به  موجب عقد، مالکیت مشاع به دست آید. 
شرکت غیر عقدی:به شرکتی گفته می شود که مالکیت مشاع برای شرکاء با عقد نیست، بلکه ممکن است بوسیله امتزاج یا ارث حاصل شود. 
احکام شرکت مدنی:
1-     منظور از شرکت مدنی، تجارت و خرید و فروش نیست و در هر گونه نفع و ضرر به نسبت هم سهیم خواهند بود. 
2- هر یک از شرکاء به هنگام فروش شرکت به نسبت سهم خود مستحق اموال شرکت، خواهند بود. 
اداره مال مشترک:
مطابق با ماده 576 مدنی برای اداره مال به گونه ای عمل می شود که کلیه شرکا به توافق برسند و اجازه به تصرف داده باشند. 
پایان اجازه در تصرف: 
در صورتی که یکی از شرکا فوت شود و یا در صورت انحلال شرکت مدنی، شرکاء ماذون در تصرف اموال مشترکه نمی‌باشند
پایان شرکت:
یک شرکت هنگامی به نقطه پایان خود می رسد که شرکا سهام خود را تقسیم کرده وسهم خود را اخذ کنند و یا اینکه سرمایه شرکت در حال از بین رفتن باشد. 
تقسیم اموال مشترک:
تقسیم اموال مشترک هنگامی صورت می گیرد که شرکا هر یک موافق این قضیه باشند و دیگر اینکه به صورت اجباری باشد به این معنی که بدون رضایت شرکا در هنگام ضرر انجام گیرد. 
طریقه تقسیم مال مشترک :
تقسیم به افراز
تقسیم به تعدیل
تقسیم به رد

امکان تبدیل موسسات غیر تجاری به موسسات تجاری